TomKal foto

W Polsce to jeż wielka rzadkość. Szacuje się, że jest już tylko kilkadziesiąt gniazdujących par krasek w naszym kraju, a na ich fotografowanie wymagane jest specjalne zezwolenia. Tak więc, jeżeli zauważycie kraskę, trzeba się oddalić, aby jej nie niepokoić i aby skutecznie zakończył się jej okres lęgowy. Prezentowane zdjęcia krasek wykonane były w Hiszpanii jako przerywnik w wycieńczającym czatowaniu na dropie (od 5 rano do pójścia spać około północy, nie da się znów po kilku godzinach snu wytrzymać kilkanaście godzin w czatowni itd). I dobrze, bo obcowanie z nowym gatunkiem i wykonanie zadowalających zdjęć, zawsze budzi nowe, pozytywne emocje i zadowolenie. Wyjechałem z organizatorem warsztatów (Manuel pozdrawiam) parę kilometrów za miasto, gdzie przy drodze zmontowaliśmy mały namiot – czatownię, by go przenieść na wprost słupa wysokiego napięcia. Myślę sobie nie ma co, plener dla warsztatów fotograficznych jak marzenie – beton i niebo w tle. Ale nic, że mam zaufanie do organizatora siadami i czekam. Nie minęło pół godziny a przy budce lęgowej zawieszonej na słupie rozpoczynają zastraszanie dwie kraski, dotychczasowych lokatorów, którymi są pustułeczki. Nagrałem ich głosy (polecam odsłuchanie, piski w tle nagrania to odgłosy pustułeczek z budki lęgowej) i słychać wyraźnie, że pustułeczki mają już młode, a kraski z relacji gospodarza warsztatów dopiero co przyleciały. Trudno powiedzieć, czy w zeszłym roku to one były lokatorami tej budki lęgowej, czy ją sobie upodobały i postanowiły zrobić eksmisję dotychczasowych lokatorów. Oba gatunki bały się konfrontacji. Przerażony samiec pustułeczki w ciągu 3 godzin 3 krotnie uciekał z gniazda, próbując jednocześnie go bronić. Nie przynosił nic powracając, tak więc kraskowa strategia eksmisji polega na nie tyle walce, co nie dopuszczeniu do wykarmienia młodych. Pustułeczki nie posiadając potomstwa z pewnością oddadzą budkę bez walki. Pamiętać trzeba, że ptaki po wykluciu potrzebują od 2 do 4 tygodni do uzyskania postaci dorosłego osobnika zdolnego do lotu (różnie dla różnych gatunków). Okres ich wzrostu i karmienia to naprawdę wytężony czas dla rodziców, którzy wiedzą, że brak pożywienia w ciągu kilkunastu godzin, dla ich potomka może się zakończyć śmiercią. Trzeba o tym pamiętać, aby obserwując ptaki, nie wprowadzić w nich niepokoju, gdzie zaprzestaną karmić, choćby na kilka godzin. Kraski o tym wiedzą i pewnie doprowadzą do wysiedlenia pustułek, zwłaszcza, że dyżur pełniły na zmianę, co jakiś czas kopulując na budce lęgowej. Były zatem tak pewne siebie, że zanim dojdzie do złożenia jaj przez samicę kraski, kwestia obecnych lokatorów będzie już historią, a pustułeczki będą musiały spróbować jeszcze raz w innym miejscu. Waga kraski to niespełna 200 gram przy rozpiętości skrzydeł około 70cm. Jeżeli stosowane programy ochrony okazały by się skuteczne, i się rozpowszechniła w Polsce była by na pewno piękną ozdobą naszych pól i lasów. Niestety podobno jej populacja i to nie tylko u nas maleje. Miejmy nadzieją, że będzie jeszcze okazja, aby rozszerzyć prezentowaną galerię o zdjęcia tego przepięknego ptaka, zwłaszcza w bardziej naturalnym tle i otoczeniu, np. leśnym, łąkowym, niezurbanizowanym…
Na koniec jeszcze jedna ciekawostka, choć wnikliwi odwiedzający witrynę pewnie to już wcześniej dostrzegli. Na zdjęciu kopulujących krasek widać, że samica trzyma coś w dziobie. Był to podarunek samca dla niej przed kopulacją. Na szczęście dopiero obrabiając zdjęcia w domu zobaczyłem, że był to skorpion, bo w przeciwnym razie moja uwaga mogłaby nie być skupiona na fotografowanych kraskach, a na zadaszoną czatownią łąkę, zamykając tym samym sesję zdjęciową. Ale przecież nie wszystkie skorpiony są wyposażone w substancję jadową… tym razem wszystko zakończyło się szczęśliwie, no może nie dla skorpiona.
Z ostatniej chwili RPA- 02/2017
Wreszcie nadarzyła się okazja do dodania nowych zdjąć krasek. Jak dotąd kraskę widziałem i fotografowałem jeden, jedyny raz i to w nieciekawej scenerii budki lęgowej na tle nieba. W RPA było inaczej. Ilość krasek wręcz szokowała. Siedziały na drutach, słupach, krzewach. Widzieliśmy ich dziesiątki, jak nie setki. Zatrzymywaliśmy samochód jedynie wówczas, gdy kraska była na tyle nisko, że nie było perspektywy białego, czy niebieskiego tła nieba. Część z nich nie uciekała, choć z tą współpracą, czy parciem na szkło, jak się to zwykle teraz mówi, też było różnie. Ale ostatecznie zmiany są przełomowe i galeria zmieniła rangę w ocenie jakościowej. Na pamiątkę tego pierwszego spotkania zostawiłem kilka zdjęć, bo pod względem ciekawości obserwacji to spotkanie kraski z pustułeczką należało na pewno do ciekawych obserwacji. Podczas pobytu w RPA widzieliśmy jeszcze dwa inne gatunki krasek, niestety z tych spotkań nie powstało żadne zdjęcie.
Z ostatniej chwili- 12/17' - Tanzania