TomKal foto

Czyli, jak dotychczas niespełnione moje fotograficzne marzenie. Prezentowane zdjęcia wykonane były w Norwegii niejako przypadkowo, a wykonanie dobrych zdjęć temu największemu przedstawicielowi siewkowców w Polsce, nie ukrywam, że jest moim marzeniem. Niestety z racji niewielkiej populacji kulika wielkiego w Polsce, nie będzie to łatwe. Różne źródła podają, ale jest ich niewiele w Polsce, a liczba par lęgowych to od 600-900 par. Jest rzeczywiście wielki. Wagą nie przekracza 1,5 kilograma, przy rozpiętości skrzydeł około metra. Jego środowiskiem są rozległe łąki, na których żeruje i można go spotkać od marca do października. Mi, jak dotąd, się nie udało…
Z ostatniej chwili 10/2014
Kilka prób w tym roku sfotografowania kulika wielkiego nie przyniosły efektu. Wielogodzinne wyczekiwania zaowocowały sfotografowaniem innych gatunków, ale nie kulika. I jak to się często zdarza, nie ma co planować w wyprawach fotograficznych, bo jak powtarzam, to nie market i tym razem niespodziewanie udało się sfotografować właśnie nieplanowane kuliki. Siedzę na stawach hodowlanych fotografuję czaple, wąsatki, gdy nagle, niestety w dość znacznej odległości wylądowały 4 kuliki wielkie. Dla takich chwil warto próbować, bo emocji i radości z przylotu ptaków było wiele. Niestety ptaki, tak jak nagle się pojawiły, tak szybko odleciały. Ale ta chwila znacznie odmieniła dotychczasowy mój dorobek w uwiecznieniu tego gatunku. Mimo, że zdjęcia mają charakter dokumentacyjny, to zastępują dotychczasowe i wprowadzają znaczne urozmaicenie. Miejmy nadzieję, że to nie koniec w budowie galerii tego gatunku tego pięknego ptaka, największego naszego siewkowca...
Z ostatniej chwili- 08/2015
To dopiero była niespodzianka, gdy fotografując świergotki nadmorskie zobaczyłem, że nieopodal przysiadł kulik wielki. Niesamowite, że zdjęcia powstały w tak prosty sposób, z dość niewielkiej odległości. Tak powstały jak dotąd najlepsze moje zdjęcia tego ptaka. Powoli, ale zachodzą jakościowe zmiany w galerii kulika na mojej stronie. Niestety próba podejścia bliżej do ptaka zakończyła się jego odlotem.
Z ostatniej chwili-01/2016-Tajlandia
Dodałem jedno dokumentacyjne zdjęcie kulików wielkich, ale taka obserwacja musi mieć swoje miejsce w mojej galerii. Nie dorobiłem sie jeszcze ciekawych zdjęć kulików, bo o zdjęcia w Polsce wcale nie tak łatwo. Zobaczenie kilku osobników na przelotach to już wydarzenie. A tu proszę na zbiornikach, gdzie pozyskiwano sól z wody morskiej wylądowało stado kulików wielkich liczące kilkaset osobników. Oczywiście było bardzo daleko, ale to trzeba było uwiecznić i zamieścić choć jedno zdjęcie taaaakiego stada.....
Z ostatniej chwili-09/2022
Wreszcie kilka przypadkowych zdjęć w galerii kulika zostaje uzupełnione znacznie ciekawszymi zdjęciami, ale nie tworzących jeszcze ostatecznie galerii o statusie bardzo dobrej. Tym razem zaangażowanie czasowe było znaczne, bo takiej okazji nie można było nie wykorzystać. A było nią, zaproszenie do nadwodnej czatowni, gdzie pojawiają się kuliki. Halina podziękowania i pozdrowienia ( link ). Kilka poranków, a właściwie nocy, trzeba było poświęcić na próby zrobienia zdjęć. Do czatowni trzeba przybyć przynajmniej na godzinę przed wschodem słońca i czekać. W niemal zupełnej ciemności powstaje bardzo dobrej jakości nagranie głosu kulika. Widać tylko niewyraźne, ciemne sylwetki ptaków w odległości około dziesięciu, piętnastu metrów. Ptaki prócz odgłosów zajmują się poranną toaletą. Kąpią się, trzepoczą skrzydłami. Raz dało się zaobserwować 7 osobników. Jak zrobią to samo za godzinę, dwie to powstaną niesamowite zdjęcia, pomyślałem sobie. No i na tym myśleniu się skończyło. Kuliki codziennie miały w zwyczaju odlatywać na kilka, kilkanaście minut przed oficjalnym wschodem słońca. Wschodem słońca, którego nie dało się zaobserwować. Zawsze albo mgła, albo chmury. Jak pogoda się wyklarowała to ptaków już nie było.  Na trzeci dzień nie pojawiły się w ogóle przed obiektywem. Przez dwa pierwsze dni dało się w oddali obserwować duże stado czajek. Na trzeci dzień nie było już żadnej czajki. Pewnie zebrały się w stado i odleciały. Pomyślałem, że kuliki zrobiły to samo, ale około 9 godziny usłyszałem kilka kulikowych sekwencji głosów. Jednak nie, nadal tu są trzeba czekać. Niestety dało się je zaobserwować dopiero następnego dnia, też przed świtem, któremu towarzyszyła na moje nieszczęście mgła. Powstają zdjęcia wprawdzie wprowadzające jakieś urozmaicenie do galerii, ale nie dla takich zdjęć wstałem o 3 w nocy. Ostatecznie trzeba powiedzieć, że było warto przez te kilka dni przestawić sobie rytm dnia. Nie tylko kuliki dały się obserwować i fotografować. Kilka poranków z kulikami zaowocowało też wprowadzeniem zmian w galerii gęgawy, kwokacza, brodźca śniadego i żurawi. Galeria kulika zostaje przebudowana i trafia do nowości.
Z ostatniej chwili-09/2022
Piąta i szósta próba fotografowania kulików okazała się na tyle udana, że niedawno przebudowana galeria tego gatunku, zasilona została w nowe zdjęcia i ostatecznie otrzymała status bardzo dobrej. Kuliki nie zmieniły swojego zwyczaju pojawienia się nieco przed wschodem słońca, ale tym razem nie było mgły, czy dużego zachmurzenia. To wystarczyło, aby powstały lepsze zdjęcia.
Z ostatniej chwili-10/2022
Nasze dotychczasowe próby fotografowania kulików wielkich zawsze były związane ze świtem, nad ranem. A, że scenariusz  zachowania ptaków zawsze się powtarzał i trudno było o zdjęcia w dobrym świetle, to trzeba coś zmienić w naszym działaniu. Postanowiłem posiedzieć w czatowni od południa do zmroku. Ciekawe, czy kuliki bywają na zbiorniku w ciągu dnia i na nim żerują. Aby się przekonać trzeba poobserwować z czatowni i sprawdzić. Jak zaplanowałem tak zrobiłem. Już na samym dojściu do czatowni miła niespodzianka. Kilkadziesiąt biegusów poderwało się na mój widok do lotu. Jak się okazało bardzo krótkiego, bo zatoczyły małe kółko i usiadły pomiędzy mną a oddalona o kilkadziesiąt metrów czatownią. Powstają pierwsze zdjęcia tak jak nad naszym morzem podczas jesiennych przelotów ptaków. Trwało to minutę, dwie, bo trzeba wejść do czatowni, bo to dla kulików tutaj przyszedłem. Przez kilka godzin wyczekiwania w czatowni pojawiały się przed obiektywem niemal wyłącznie biegusy: zmienny, krzywodzioby i piaskowiec. Przez te kilka godzin wyczekiwania miałem cały wachlarz zmienności światła i pogody. Od stalowego, kontrastowego słońca, poprzez deszczową ulewę po, na zakończenie dnia, piękne miękkie, żółte światło. W tym świetle do grona fotografowanych ptaków dołączyła czapla siwa, jeden z moich ulubionych gatunków. Powstają ciekawe zdjęcia tych wszystkich wymienionych gatunków, dlatego też niniejszy tekst jest wspólny dla wszystkich wymienionych gatunków. No cóż w dość nietypowej porze powstało wiele ciekawych zdjęć wprowadzających na tyle zmian w galeriach, że trafiają wszystkie sfotografowane gatunki do nowości. Po raz pierwszy w życiu fotografowałem biegusy z czatowni. Były niemal cały czas ze mną. Około godziny 18:30 światło było na tyle słabe, że postanowiłem zakończyć na tym fotografowanie. Po chwili pakowania, wychodzę z czatowni idąc po mieliźnie w kierunku samochodu. Nagle słyszę znajomy głos, który od kilku dni zapowiadał zawsze przybycie kulików wielkich. Nigdy nie lądowały bez wydania swych charakterystycznych odgłosów. Obróciłem się  i jest!  Cała siódemka kulików wielkich, dotychczas obserwowanych ptaków od chyba już ponad miesiąca. Wylądowały na odległej ode mnie wyspie. Powstało pamiątkowe dokumentacyjne zdjęcie, które dodałem, póki co, na końcu galerii kulika wielkiego. Ptaki przebywają tam wyłącznie od zmierzchu do świtu.