Wykaz alfabetyczny

Dość niespotykany plener, jak na dotychczasowe fotografowanie. Kilkanaście minut jazdy taksówką za Ushuaia, by na obrzeżach składowiska śmieci zobaczyć, już nie dziesiątki, ale setki karakar w trzech gatunkach. Najbardziej popularna była karakara czarnobrzucha. Największa i najsilniejsza. Drugi co do liczebności gatunek, to trębacz brązowy. Najmniej liczna była karakara patagońska. Było jej najmniej i była najmniej aktywna. Z trzech wymienionych gatunków, tylko, jej głosu nie udało się mi nagrać.

Wprawdzie kwezal herbowy należy też do trogonów ale został już przedstawiony w tekście przewodnim do wyprawy na Kostarykę, teraz więc  trochę o pozostałych trogonach. No cóż, podobnie jak w przypadku piłodziobów nie łatwo o spotkanie z trogonami. Ale jak się już je znalazło to scenariusz był taki sam. Spokojnie siedzący na drzewie trogon przyglądał się otoczeniu, przekręcając głowę z lewej na prawą stronę i z powrotem. Po kilku minutach sesji odlatywał, ale najczęściej niedaleko, na pobliską gałązkę, i sesja mogła trwać dalej.

Piękny średniej wielkości ptak. Trogona udało się spotkać kilka razy. Niestety, jak większość ptaków w okolicy Iguazu był dość płochliwy, trzeba było szybko uchwycić ostrość i wykonać zdjęcia, bo za chwilę trogona już nie było w tym miejscu. Występuje wyłącznie w Ameryce południowej i to na niewielkim jej obszarze, właśnie w okolicy wodospadów Iguazu i dalej na północ i wschód po ocean Atlantycki. Trogon waży około 70 gramów, a ich rozpiętość skrzydeł wynosi do 60 centymetrów.

Wprawdzie kwezal herbowy należy też do trogonów ale został już przedstawiony w tekście przewodnim do wyprawy na Kostarykę, teraz więc  trochę o pozostałych trogonach. No cóż, podobnie jak w przypadku piłodziobów nie łatwo o spotkanie z trogonami. Ale jak się już je znalazło to scenariusz był taki sam. Spokojnie siedzący na drzewie trogon przyglądał się otoczeniu, przekręcając głowę z lewej na prawą stronę i z powrotem. Po kilku minutach sesji odlatywał, ale najczęściej niedaleko, na pobliską gałązkę, i sesja mogła trwać dalej.

Wprawdzie kwezal herbowy należy też do trogonów ale został już przedstawiony w tekście przewodnim do wyprawy na Kostarykę, teraz więc  trochę o pozostałych trogonach. No cóż, podobnie jak w przypadku piłodziobów nie łatwo o spotkanie z trogonami. Ale jak się już je znalazło to scenariusz był taki sam. Spokojnie siedzący na drzewie trogon przyglądał się otoczeniu, przekręcając głowę z lewej na prawą stronę i z powrotem. Po kilku minutach sesji odlatywał, ale najczęściej niedaleko, na pobliską gałązkę, i sesja mogła trwać dalej.