Wykaz alfabetyczny

To bardzo charakterystyczna sikora, pośród naszych sikor poprzez czubek na głowie. Niewielka, waga jej nie przekracza 20 gramów przy rozpiętości skrzydeł około 20 centymetrów. Niestety rzadko można ją zaobserwować. Mnie udało się wykonać zdjęcia sikorki czubatej wyłącznie w lesie. Mimo iż dokarmiam ptaki zimą nigdy nie zauważyłem, aby pojawiła się w karmniku. Jej „kuzynki” bogatki i sikory modre przylatują czasem całymi stadami, szczególnie bogatki.
Z ostatniej chwili – 04/2014- Szwecja

Fotografowałem je wyłącznie w okolicy Ushuaia, za to kilka razy. Niedaleko portu w Ushuaia udało się sfotografować nawet z młodymi. Były dość nieufne i zawsze zachowywały spory dystans. Próby zbliżenia się do nich zawsze kończyły się ich odpłynięciem. Waga czubokaczki nie przekracza jednego kilograma.

Szkoda, że nie udało się wykonać więcej zdjęć tego  niewielkiego przedstawiciela wróblowatych, podrodzina tyrankowatych. Jego czubek, zawsze pięknie wyeksponowany, dodawał mu uroku na tle patagońskiej zieleni. Rozmiarami przypomina naszego mysikrólika. Waga czuprynka to około 6 gramów, przy rozpiętości skrzydeł kilkunastu centymetrów. Występuje tylko w Ameryce Południowej w Argentynie, Chile i Kolumbii.

No cóż nie zawsze się udaje wykonać zadowalającą serię zdjęć do zbudowania galerii w pełni przedstawiającej dany gatunek i środowisko naturalne w jakim występuje. Czywikowo udało się wykonać jedynie kilka zdjęć, a te kadry pozostawiają wiele do życzenia. Czywiki występują w Boliwi, Argentynie, Brazylii, Paragwaju i Urugwaju, a więc małe jest prawdopodobieństwo zmian prezentowanej galerii. Waga czywików to około 20 gramów.

Kolejny niewielki przedstawiciel z rodziny łuszczaków. Masa jego ciała stanowi około kilkanaście gramów, tak więc jest o połowę mniejszy od wróbla pod tym względem. Rozpiętość skrzydeł to około 20 cm. Obserwowałem stado przemieszczających się czyży, niepokojone przez krogulca. Rzeczywiście ekwilibrystyka lotu i praca zespołowa była na tyle skuteczna, że krogulec musiał poszukać sobie innego posiłku, przynajmniej w tym dniu. Dawniej, podobnie jak szczygły, czyże były trzymane w klatkach, jako ptaki ozdobne, także ze względu na wydawany przyjemne odgłosy.

To już trzeci gatunek czyża na mojej stronie. Czyży nie było wiele w Argentynie, ale przy okazji fotografowania innych ptaków, co jakiś czas w kadrze można było zobaczyć czyże. W sumie po paru dniach fotografowania udało się zgromadzić kilkanaście zdjęć inicjujących galerie czyża. Pod względem wagi i rozpiętości skrzydeł nie różni się od naszego, europejskiego czyża.

Występuje wyłącznie w Ameryce północnej. Prezentowane zdjęcia wykonane były w parkach w Montrealu w Kanadzie w pobliżu miejsc ich dokarmiania. Czyż złotawy jest nieco mniejszy od wróbla i występował tam o tyle powszechnie, że zdjęcia wykonane były bez jakiegokolwiek maskowania. U nas nieco trudniej o czyże, nawet przy karmnikach. Przez zimę 2012/13 podałem do karmnika kilkadziesiąt kilogramów ziaren. Czyże nie przyszły...