Wykaz alfabetyczny

Ten ptak zrobił na mnie niesamowite wrażenie. Majestatyczna sylwetka ptaka, który pojawił się podczas całej wyprawy w Tanzanii tylko jeden raz. Tym razem nocowaliśmy na wysokości 2.600 metrów. W nocy było tak chłodno, że z zimna obudziłem się krótko po piątej. Było jeszcze dość ciemno i podobno jeden stopień na plusie. Po jakimś kwadransie pojawił się właśnie kruk wielkodzioby. Powoli wróciłem do namiotu po aparat i jaśniejszą 300-tkę, może uda się zrobić zdjęcie tego niesamowitego ptaka, pomyślałem. Usiadłem na trawie i tak naprawdę czekam na światło.

Fotografowanie i nagrywanie dźwięków krwawodzioba na Islandii na nastręcza problemów. Nawet jadąc drogą, na przydrożnych palikach płotowych widać często siedzące tam krwawodzioby, rzadziej bekasy i kuliki mniejsze. Krwawodzioby osiągają wagę do 170 gramów i rozpiętości skrzydeł około 60 cm, a ich populacja na Islandii szacowana jest na 140 tys. osobników (2014). Krwawodziób nie należy do skrytych i cichych ptaków. Głośniejsze od nich były już tylko ostrygojady.

Szkoda, że tylko kilka zdjęć tworzy galerię krzakówki popielatej. Tak niewiele udało sie sfotografować endemicznych gatunków Nowej Zelandii, że każdy kolejny cieszy.  Dodatkowo jest to ciekawy gatunek Nowej Zelandii, że najprawdopodobniej jest najmniejszym ptakiem obu wysp. Waży około 6 gramów, a więc tyle co nasz mysikrólik lub zniczek. Są wyłącznie owadożerne.

Niespełna 100 gramów wagi i 30 centymetrów rozpiętości skrzydeł, a jakże odmienny od całej rodziny wróblowatych, poprzez swój odmienny dziób. W Polsce nie udało mi się zaobserwować krzyżodziobów, ale dzięki Johansonowi i Jego przyjacielowi (Orn-pozdrawiam i dziękuję za pamiątkowe zdjęcia z tej sesji zdjęciowej i nagraniowej) udało się wykonać całą masę zdjęć rodziny krzyżodziobów. Tak, tak, nagraniowej, bo bez problemu udało się nagrać głos krzyżodzioba, a właściwie jego podlota.

Kaczkę krzyżówkę, możemy spotkać chyba na wszystkich zbiornikach wodnych w naszym kraju, od dużych jezior, po miejskie stawy. W miejskich, sadzawkach, oczkach wodnych, szczególnie zimą podchodzi wręcz na wyciągnięcie ręki, będąc dokarmianą. Mówiąc o dokarmianiu ptactwa wodnego należy pamiętać, że nie należy podawać ptakom resztek chleba, bułek itp. A to z kilku powodów. Pierwsza to ta, że dokarmiając szkodzimy im samym. Zawarte w naszym pieczywie składniki, niszczą ich wątroby i nie są naturalnym ich pożywieniem.

Od kilku miesięcy (08/13) nie zaprezentowałem jakiś godnych nowości. Tym większe zadowolenie z ostatniego czatowania na podmokłych łąkach, na których rzeczywiście ma się wrażenie przejścia w inny, piękniejszy wymiar, nie mówiąc już o zdjęciach. Podmokłe łąki otoczone polami ornymi wyglądają niepozornie, zwyczajnie. Ale już po kilkudziesięciu minutach od przejścia w zamaskowaną pozycje leżącą, roztaczają się widoki nie do zobaczenia bez maskowania. Pliszki, sieweczki, łęczaki, jaskółki, co chwilę można dostrzec na niewielkim skrawku tej podmokłej łąki.