Wykaz alfabetyczny

Liczyłem, że na Islandii uda mi się wreszcie wykonać zdjęcia kulika wielkiego, którego galerię tworzy kilka przypadkowo wykonanych zdjęć o dokumentacyjnej wartości. Niestety, nic z tego. Na Islandii jest jeszcze rzadziej występującym ptakiem niż w Polsce. Ale na otarcie łez udało się sfotografować „mniejszą” jego wersje – kulika mniejszego. Udało się to chyba jednak złe określenie. Kuliki mniejsze występowały dość powszechnie, a ich populacja na Islandii szacowana jest na 250 tys. osobników (2014).

Czyli, jak dotychczas niespełnione moje fotograficzne marzenie. Prezentowane zdjęcia wykonane były w Norwegii niejako przypadkowo, a wykonanie dobrych zdjęć temu największemu przedstawicielowi siewkowców w Polsce, nie ukrywam, że jest moim marzeniem. Niestety z racji niewielkiej populacji kulika wielkiego w Polsce, nie będzie to łatwe. Różne źródła podają, ale jest ich niewiele w Polsce, a liczba par lęgowych to od 600-900 par. Jest rzeczywiście wielki. Wagą nie przekracza 1,5 kilograma, przy rozpiętości skrzydeł około metra.

W swoim dorobku fotograficznym mam już pięć gatunków kulonów, ale tego, na którym mi najbardziej zależy, należącego do fauny Polski, nie miałem. Kilka prób fotografowania poza Polską spełzło na niczym. Tym razem po raz pierwszy zobaczyłem kulona, ale zdjęcia mają jedynie dokumentacyjny charakter. Nie wiem, dlaczego nasz europejski kulon jest tak odmienny w zachowaniu, tak bojaźliwy.  Wszystkie inne kulony były fotografowane za dnia, z odległości kilku, kilkunastu metrów. Zamierały w bezruchu, myśląc chyba, że są niewidoczne, pomagając tym samym w fotografowaniu.

Zachowanie kulona australijskiego jest dość zabawne i odmienne. Najtrudniej go wypatrzeć. Ale jak już sie to zrobi, to teleobiektyw jest potrzebny bardziej do zmniejszenia niepokoju ptaka spowodowanego naszą obecnością niż miałoby to warunkować wykonanie zdjęcia. Kulona udało się kilka razy obserwować. Zawsze scenariusz był ten sam. Kulon dużo wcześniej wiedział o mojej obecności i nie poruszając się sądził, że jest niewidoczny dla mnie. Spokojnie i metodycznie przestawiałem statyw, aż do momentu kiedy kulon wypełniał cały kadr.

Wreszcie do mojej galerii trafiają kolejni przedstawiciele rodziny kulonów. Jak dotąd udało się sfotografować jedynie kulona australijskiego w Australii. Podczas pobytu w RPA dochodzą dwa gatunki kulonów, kulon nadwodny i plamisty, a niniejszy tekst jest wspólny dla obu tych gatunków. Z kulonem nadwodnym miałem dwa spotkania. Jedno podczas rejsu statkiem po zbiorniku zaporowym, drugie spotkanie podczas obserwacji rybaczków srokatych. Prezentowane zdjęcia pochodzą z tego pierwszego spotkania. Kulony nadwodne dość łatwo jest wypatrzyć obserwując linię brzegową.

Wreszcie do mojej galerii trafiają kolejni przedstawiciele rodziny kulonów. Jak dotąd udało się sfotografować jedynie kulona australijskiego w Australii. Podczas pobytu w RPA dochodzą dwa gatunki kulonów, kulon nadwodny i plamisty, a niniejszy tekst jest wspólny dla obu tych gatunków. Z kulonem nadwodnym miałem dwa spotkania. Jedno podczas rejsu statkiem po zbiorniku zaporowym, drugie spotkanie podczas obserwacji rybaczków srokatych. Prezentowane zdjęcia pochodzą z tego pierwszego spotkania. Kulony nadwodne dość łatwo jest wypatrzyć obserwując linię brzegową.

Etiopia-12/2019
Z ostatniej chwili-02/2023-Gambia