Wykaz alfabetyczny

Z ostatniej chwili -12/2018 Sri Lanka

Nie było łatwo wykonać prezentowane zdjęcia. Raz, że świerszczak w Polsce to nie często występujący ptak, a dwa, że zawsze preferował poruszanie się w trawie i był dla mnie w wiekszości niewidocznym. Słychać było go za to z oddali. Na szczęście co jakiś czas wychodził z trawy na tyle wysoko, że można było wykonać prezentowane zdjęcia. Przyczyniała się też do tego, żerująca nieopodal kląskawka.

Mimo, że były w Tajlandii dwa spotkania ze świerszczakiem melodyjnym nie udało się zrobić satysfakcjonującego zdjęcia. Świerszczaki były zawsze bardzo płochliwe i pojawiały się na ułamek sekundy. Na polach ryżowych przy drodze było podmokłe obniżenie terenu, które porośnięte było bujną gęstą roślinnością. W ciszy i spokoju staliśmy przy tej kępie roślin wyczekując na świerszczaka. Ciekawe, że na tak małej przestrzeni zaobserwowaliśmy kilka gatunków ptaków, które co jakiś czas pokazywały się zza roślin.

Kilka godzin wyczekiwania na świstaki w miejscu ich prawdopodobnego występowania zakończyły się fiaskiem. Ale jak to bywa w fotografii przyrodniczej, trzeba mieć trochę szczęścia. Niestety ograniczyło się to szczęście do jednego zdjęcia świstaka wykonanego w miejscu fotografowania koni Przewalskiego. Świstak chwilę mi się przyglądał, po czym znikł w swej norce i na tym się zakończyło moje obcowanie z tym gatunkiem…

Zdjęcia powstały w Jastarni w kwietniu 2014 roku. Niestety stadko samic świstunów było bardzo płochliwe i nie pozwoliły zmniejszyć odległości poniżej 100 metrów. Powstało kilka dokumentacyjnych zdjęć inicjujących galerię tego gatunku na mojej stronie internetowej. Świstuny osiągają wagę do jednego kilograma i rozpiętości skrzydeł do 80 cm.
Z ostatniej chwili 06/2014 – Islandia

Udało się sfotografować kilka gatunków świstunek podczas wyprawy do Tajlandii. Nie było to proste patrząc na fizyczne trudności w ich sfotografowaniu. Zasadniczo przebywały dość daleko w koronach drzew i na domiar złego były bardzo ruchliwe. Często zanim autofocus wyostrzył świstunki już nie było. Małe rozmiary ptaków (około 10 gramów- trzy razy lżejsze od wróbla) też nie ułatwiały zadania. Ptaki często znikały za igliwiem, czy liśćmi.