Wykaz alfabetyczny

W Polsce, fotografując na Helu, byłem bliski mojego pierwszego spotkania z tym ptakiem. Konkretnie z jednym przedstawicielem, bo był to jeden osobnik tam występujący. Niestety wówczas się nie udało. Tym większe moje zaskoczenie łatwością fotografowania tego ptaka na Islandii. Występuje głównie na wschodzie Islandii, a jej populację szacuje się na 10-15 tys. par. Widziałem całe kolonie mewy bladej, niestety czasami w miejscach bardzo niedostępnych. Nie zawsze tak było i powstały pierwsze moje zdjęcia tego gatunku w prezentowanej galerii. Mewa blada do małych nie należy.

Ta galeria powstała wyłącznie poprzez podpowiedź mojego przewodnika w Turcji - Kerema - podziekowania. To On zwrócił mi uwagę na "odmieńca" w dużym stadzie mew- właśnie na mewę cienkodziobą. Na szczęście, niewiele z nas sobie robiła i żerowała nieopodal nas, na tyle długo i tak blisko, że powstała galeria w pełnym wymiarze mojej strony. Mewa żerowała, zataczając koło i przelatywała kilkukrotnie przed obiektywem z lewej strony, ku prawej.

Mewa czarnodzioba występowała powszechnie w Nowej Zelandii. Zdarzało się, że wykonywałem zdjęcia podchodząc na 1, 1,5 metra z 50 milimetrowym obiektywem. Można ją tylko porównać do naszej mewy śmieszki nad morzem. Jest nieznacznie od niej mniejsza, bo waga jej nie przekracza 270 gramów, a rozpiętość skrzydeł 90 centymetrów. Mewa  ta  jest  zaliczana do gatunków endemicznych Nowej Zelandii. Nad morzem żerowała na brzegu pośród ostrygojadów i rybitw maoryskich.

No cóż, nie była to kolejna "ptasia" wyprawa, ale jeden dzień wykorzystany na fotografię, który tak naprawdę nie był planowany, ale spadł, niejako z nieba. Nie miałem swojej 600-tki, a jedynie zabrane na wszelki wypadek 100-400. Zdjęcia powstały, ale brak światła oraz tych 200 milimetrów ogniskowej dało się odczuć wiele razy. Dużą rekompensatą moich niedoborów był szczęśliwy traf poznania ptasiego profesjonalnego przewodnika w Istambule (Kerem pozdrawiam). Gdyby nie on, moje ptasie, tureckie zdobycze były by o wiele, wiele skromniejsze.

Mewa czerwonodzioba dość powszechnie występowała w Australii i właściwie należałoby zamieścić ją w zestawieniu zbiorowym przy opisach zdjęć zwierząt sfotografowanych w Australii, a z zestawienia z Australii przenieść ostrygojada  australijskiego do zestawienia z Nowej Zelandii, bo tam właśnie wykonałem większość zdjęć. Dość zabawnie to zabrzmiało, ale tak właśnie było i chyba już pozostanie.

Kuba
Z ostatniej chwili-03/2022-Meksyk

W Ushuaia, w Patagonii, nad morzem dość powszechne były mewy południowe, sporadycznie występowały rybitwy jaskółcze (w koloniach) oraz mewy magellańskie. Według mnie wprowadziły znaczne urozmaicenie do zbioru mew, bo ich „krwisto–czerwone dodatki” podkreślają urodę tego ptaka. Większość fotografii wykonana była w porcie i okolicy. Fotografowanie tych ptaków nie sprawiało trudności, podobnie jak w przypadku mewy śmieszki nad Bałtykiem. Mewa magellańska jest od niej nieco większa. Osiąga rozpiętość skrzydeł nieco ponad metr, a waga jej wynosi około pół kilograma.

Dość nietypowy gatunek ptaka, jak na warunki jego występowania. Przyzwyczajeni jesteśmy, że mewa kojarzy się zawsze z morzem, oceanem, a tu proszę, Mongolia nie ma dostępu do morza, a ma gatunek mewy występujący w tym kraju. Wszędzie nad zbiornikami wodnymi, czasem nawet niewielkimi, można było zaobserwować te ptaki. Wyczekując na bielika wschodniego czy gęś tybetańską można było wykonać zdjęcia tych ptaków. Mewa mongolska należy do dużych mew. Waga jej to około 850 do 1100 gramów, a rozpiętość skrzydeł - około 1,5 metra.

To dość zabawne, że zdjęcia mewy polarnej trafiają na stronę dopiero po ponad roku od ich wykonania. Powstały na Islandii. Fotografując kąpiące się mewy blade nie zauważyliśmy, że po prawej stronie pływa na wodzie mewa polarna. Przeglądając moją stronę zwrócił na to uwagę dopiero Cezary, dziękuję za podpowiedź, bo to mój 551 przedstawiony na mojej stronie gatunek ptaka.

Znacznie większa od mewy czerwonodziobej i czarnodziobej. Waga jej dochodzi do 1,4 kilograma, a rozpiętość skrzydeł to niespełna 1,5 metra. Występowała dość powszechnie, ale trudniej było do niej podejść i była bardziej płochliwa niż fotografowane mewy. Prócz Australii i Nowej Zelandii, gdzie miałem przyjemność ją fotografować występuje tez w Afryce, Ameryce południowej.
Z ostatniej chwili 01/2015 -Argentyna
Z ostatniej chwili 01/2015 - Antarktyda