Wykaz alfabetyczny

Niniejszy komentarz jest uzupełnieniem tekstu o nurze rdzawoszyim, którego wykonałem znacznie więcej zdjęć niż nura czarnoszyjego. A szkoda, bo przez chwilę fotografowana para tego nura bardziej mi przypadła do gustu niż nur rdzawoszyi. Są rzeczywiście, piękne, wręcz w tej skandynawskiej scenerii doskonałe. Niestety zbiornik na którym go fotografowałem należał, do tych średnich, jak nie większych. Z każdą sekundą malały sylwetki ptaków, aż do chwili, gdy straciło to sens.

Zdjęcia nura rdzawoszyjego powstały w krótkiej przewie, pomiędzy pobytem w jednej, a drugiej czatowni i fotografowaniem głuszców i cietrzewi. Był to gatunek, który chciałoby się mieć, ale w naszych warunkach bardzo trudny od zaobserwowania, nie mówiąc już o sfotografowaniu. Fotografowałem nura zimą 2013 roku w Juracie, ale zachodziło słońce, ptak spał na wodzie i odległość była zbyt duża. Powstały zdjęcia, z których także trudno było o jednoznaczną identyfikację gatunku, tak więc nie zamieściłem ich na mojej stronie.

Nurnika widziałem dwa razy podczas pobytu na Islandii. Niestety tylko raz były warunki i odległość pozwalająca na wykonanie zdjęć. Za drugim razem powstały prezentowane zdjęcia, ale w dość monotonnym otoczeniu, statyczne ujęcia w pochmurny wieczór (godzina 22). Tak więc nie wszystkie gatunki doczekały się pięknych urozmaiconych galerii po warsztatach fotograficznych na Islandii. Nurniki żyją w koloniach. Waga ich to około 400 gramów, a rozpiętość skrzydeł to około 60 centymetrów.
Z ostatniej chwili 06/2015

Nurogęś -gatunek ptaka wodnego, z rodziny kaczkowatych. W Polsce, niestety nieliczny i trudny do sfotografowania. Szacuje się populację na niespełna 1.000 par, a więc porównywalna z populacją bociana czarnego, kulika wielkiego. Rozpiętość skrzydeł nurogęsi nie przekracza metra, a waga 2 kilogramów. Miejmy nadzieję, że ulegnie to zmianie z uwagi na ich płodność. Sfotografowałem na Warcie płynącą środkiem rzeki samicę z 8 młodymi. Tak, więc, może stanie się gatunkiem bardziej popularnym w naszym kraju.

Nużyk to trzeci gatunek, który udało mi się uwiecznić, podczas jednej wyprawy (patrz komentarz maskonur, kormoran). Niestety brakowało już czasu, aby zrobić większą ilość dobrych zdjęć. Rzecz jasna powodem wyjazdu był maskonur i to jemu poświęciłem zdecydowaną większość czasu. Niemniej jednak, chciałbym pisząc o nurzyku, wspomnieć o dwóch sprawach. Pierwsza to liczebność kolonii. Ogromna ilość ptaków, którą patrząc na wyspy i ich liczebność na nich to już nie mieści się w dziesiątkach tysięcy sztuk. Usytuowane są w trudniej dostępnych miejscach niż maskonury i kormorany.