Wykaz alfabetyczny

W Tanzanii nie było żadnych problemów ze znalezieniem słoni w parkach, przy dostępności informacji o zwierzętach, które można tam zaobserwować. Słowo park trochę wypacza nasze, europejskie wyobrażenie o przestrzeni, z jaką trzeba się zmierzyć. Park narodowy to często tysiące kilometrów kwadratowych przestrzeni. W RPA nie doszło do spotkania ze słoniami. W Tanzanii można było obserwować całe ich stada, mniejsze czy większe. Raz pokusiłem się o policzenie, w trudnym, lekko zalesionym, pofałdowanym terenie doliczyłem sie 47 osobników!  Afryka!

W parkach, gdzie organizowane było safari, nietrudno było je spotkać. Kontakt rzeczywiście bliski z tymi zwierzętami, bo czasami były kilka metrów od samochodu. Tak naprawdę dla nich i dla rzadziej spotykanego lamparta organizowane są safari. Przy takim „znalezisku” przyrodniczym w postaci stada słoni, czasami można było zobaczyć zatory, korki samochodów przewożących turystów. Czasami podjeżdżali do nas, by skontrolować, co fotografujemy. Na wiadomość, że jakieś małe ptaki, reagowali ironicznym uśmiechem i rozczarowaniem. Populacja słoni cejlońskich to około 6 tys.

Występuje w centralnej i wschodniej części Azji. Zimuje w Indiach, Bangladeszu, Tajlandii, Birmie, Kambodży, Wietnamie i Filipinach. Tak więc ostatnia jego obserwacja w Holandii jest nie lada sensacją gdyż, od najbardziej wysuniętych jego naturalnych siedlisk w Azji musiał przelecieć na zachód kilka tysięcy kilometrów, zamiast polecieć na południe, do naturalnych zimowisk w południowej Azji. My w tym czasie słowików rubinowych mieliśmy „pod ręka” można rzec bez ograniczeń, w północnej części Tajlandii. Fotografowaliśmy je z kilku metrów nawet bez maskowania.

Między polami płynie rów, a miedzy jednym i drugim polem niewielki lasek, a właściwie kępa drzew i krzewów. Zatrzymałem się, bardzo powoli się poruszam, obserwuję licząc, że nagle zauważę zimorodka, bo podobno bywa w tych okolicach. Zadrzewienia, gałązki nad dość czystym rowem wydawać się potwierdzają tę wskazówkę. Trochę czasu, trochę szczęścia, a może pecha i udało się sfotografować … słowika rdzawego. Rzeczywiście jego śpiew jest nietuzinkowy i odmienny. Siedzi dostojnie na gałęzi i śpiewa pełną piersią pokazując wewnętrzną, żółtą barwę swego dzioba.

Wracając z czatowni i fotografowania orlika krzykliwego jechałem powoli polną drogą wśród łąk i pastwisk. Czasami przy drodze w obniżeniach terenu stała woda, a cały obszar był porośnięty gęstymi krzakami. W takim właśnie miejscu usłyszałem przepiękny ptasi śpiew. Wiedziałem, że na wschodzie Polski występuje słowik szary, na zachodzie słowik rdzawy. W Wielkopolsce z fotografowaniem słowika rdzawego nie ma problemu. Szary, jak wyczytałem, jest dużo bardziej nieśmiały. Ta sesja fotograficzna miała dość dziwny przebieg.

RPA-02/2017
Z ostatniej chwili - 11/12-2022- Botswana